Intern betrokken partijen

Intern betrokken partijen

In dit hoofdstuk komen de belangrijkste intern betrokken partijen aan het woord. Wanneer we kijken naar de situatie in Syrie dan valt het niet mee om een duidelijk beeld te geven van de verschillende partijen. Vanaf 1976 vormt een groot gedeelte van de politieke partijen in Syrie namelijk een verbond. Het zogenaamde Nationaal Progressieve Front. Dit verbond is opgericht door Haffez al-Assad om de politieke partijen enige deelname aan het parlement te geven. De Ba’aath partij heeft binnen dit verbond de meeste politieke macht. Tegenover dit verbond staat de oppositie en deze oppositie heeft in 2014 een verbond gesloten met de overige oppositie partijen; het populaire front voor verandering en vrijheid. In dit hoofdstuk zal ik ingaan op de belangrijkste en machtigste partij van het land, de Ba’aath partij, het populaire front voor verandering en vrijheid en ISIS. 

Nationaal Progressieve Front

Het Nationaal Progressieve Front bestaat uit een verzameling partijen die vaak zijn ontstaan als afsplintering van de Ba’aath partij. Deze partijen staan achter het beleid van de Ba’aath partij en steunen de president.  Tot dit front behoren de volgende partijen:

• Arabische Socialistische Ba'ath Partij
• Socialistische unie
• Communististische partij van Syrie
• Nationale gelofte beweging
• Arabische socialistische unie

Ba’aath Partij

De Ba’aath partij is een nationalistische partij en werd in 1947 opgericht door de Syrische leraar, Michel Aflaq[1]. Pas toen de partij samegevoegd werd met de socialistische Arabische partij van Akram Hawrani werd het een geduchte tegenstander van de bestaande partijen in Syrië. De partij hanteert het slogan: eenheid, vrijheid en socialisme.

In 1963 weet de Ba’aath partij door middel van een militaire coup aan de macht te komen. Hierbij zit ook toekomstig leider van de Ba’aath partij Haffez Al-Assad. In 1970 weet hij aan de macht komen door een staatsgreep te plegen. In 1973 werd in de Syrische grondwet vastgelegd dat de Ba’aath partij boven alle partijen staat. Het kreeg de unieke status als leider van de staat en de samenleving. De invloed van de Ba’aath partij op het dagelijkse leven van de burgers in Syrie is enorm. Alle aspecten van het leven moeten in het teken staan van de partij.

De belangrijkste taken van de partij waren om de richtlijnen van de centrale overheid naar regionale vertegenwoordigers uit te geven, de massa te mobiliseren voor politieke activiteiten en het peilen van de algemene stemming onder burgers. De partij indoctrineerde de jeugd door het onderwijs sterk te beïnvloeden en had een ijzeren greep op de samenleving. Veel belangrijke, goed betaalde banen werden alleen nog maar gegeven aan leden van de Ba’aath partij. Dit had als gevolg dat het ledenaantal enorm toenam. In 2000 volgt de zoon van Hafez al-Assad zijn vader op als leider van de Ba’aath partij en president van Syrie. Bashar al-Assad staat voor verandering en democratisering, maar blijkt al snel terug te komen op zijn beloftes en gaat op dezelfde voet verder als zijn vader. Binnen de Ba’aath partij zijn de Alawieten, waartoe de familie al-Assad hoort een minderheid. Daarnaast bestaat de partij uit kleine minderheden, zoals de socialisten van Hawrani.  

Het populaire front voor verandering en vrijheid

Sinds het uitbreken van de burgeroorlog heeft oppositie de handen ineen geslagen en werken ze samen aan één doel: het verwijderen van Bashar al-Assad, soennitische overname van de macht en vrijheid voor Syriërs. De twee partijen waaruit dit front bestaat zijn de Syrische Sociaal Nationale partij en de partij wil van het volk.

Naast de genoemde toegestane partijen zijn er nog enorm veel partijen die zijn verboden of partijen zonder enige representatie in het parlement. De moslimbroederschap is de grootste oppositiepartij, maar is officieel verboden door Hafez al-Assad in 1963. Toch weet dit broederschap een grote rol te spelen in de Syrische politiek.

Moslimbroederschap

De Moslimbroederschap in Syrië is in de jaren ’30 van de twintigste eeuw opgericht en volgt de soennitische leer binnen de islam. De partij werd een legale oppositiepartij van de Ba’aath partij. Bij de staatsgreep in 1963 werd de partij echter verboden door de president Hafez al-Assad. In 1982 leidt een opstand tegen het regime van al-Assad tot een bloedbad in Hama waarbij vele burgers werden vermoord. Het officiële dodenaantal staat op 700, al zijn er speculaties dat dit 10.000 zou zijn. Het bloedbad in Hama zorgt ervoor dat het broederschap zijn actieve rol in de Syrische politiek moet opgeven. In de jaren erna is de broederschap van het landelijke politieke toneel verdwenen en richt het zich voornamelijk op de lokale politiek. Wanneer de opstand tegen Bashar al-Assad uitbreekt scharen de moslimbroeders zich achter de oppositie en zoeken ze internationale erkenning. De Syrische Nationale raad wordt opgericht. In deze raad wordt de moslimbroederschap de dominante partij. Mohammad Riad al-Shaqfeh en Mohammad Farouk Tayfour proberen in deze raad een gematigde politiek te voeren zodat ze de international gemeenschap als bondgenoot houden in de strijd tegen al-Assad[2].

Het vrije Syrische leger; Khorasan; Jabhat al-Nusra

Syrië kent enorm veel kleine milities; islamitische groeperingen, extremisten. In deze paragraaf willen we enkele groeperingen benoemen, omdat ze een enorme invloed hebben op de samenleving in Syrië en het buitenland. 

De meeste rebellen zeggen dat ze behoren tot het Vrije Syrische leger. Dit leger bestaat uit burgers die de wapens hebben opgepakt en over weinig tot geen militaire kennis beschikken. Het Vrije Syrische leger is daarom meer een verzamelnaam van honderden kleine milities die een gemeenschappelijk doel hebben: het beschermen van hun leefgebied. Over de groep Khorasan is weinig bekend. Khorasan is een al-Qaida-tak in Syrië en bestaat uit geharde al-Qaida strijders die proberen om de jihad naar het buitenland, respectievelijk Europa en de Verenigde Staten, te verspreiden. De groepering Jabhat al-Nusra bestaat voornamelijk uit buitenlandse jihadisten die naar Syrië komen om te vechten. De jihadisten komen uit landen als Pakistan, Afghanistan en Libië. Ze nemen veel militaire kennis, geld en wapens mee. De groepering heeft in Syrië veel bereikt in de strijd tegen al-Assad. Lex Runderkamp (NOS verslaggever Midden-Oosten) heeft het zelfs over een superman status waarbij de groepering magische krachten toegedicht krijgt. 'Alsof superman in Syrië is aangekomen'[1]. 

ISIS

Een nieuwe speler in de al overzadigde markt van groeperingen is ISIS. De Islamitische Staat Irak en Sham (groot Syrië). De leider van deze groepering is Abu Bakr al-Baghdadi. ISIS heeft in Syrië een steeds groter wordende aanhang, mede doordat veel mensen verplicht worden lid te worden van ISIS. Wie de sharia van ISIS namelijk niet accepteert wordt gezien als ongelovige en kan worden gedood. De vele onthoofdingsvideos die op internet staan laten zien dat deze groepering zeer radicaal is. ISIS is de afgelopen maanden enorm veel in het nieuws geweest. De groepering heeft in zeer korte tijd veel vijanden gekregen in zowel binnen- als buitenland. De groepering is voornamelijk bezig met het vormgeven van de nieuw uitgeroepen staat IS; Islamitische Staat. De ontwikkelingen binnen IS hebben een nieuwe diminsie gegeven aan de burgeroorlog in Syrië.