Begin 2011 breekt er in de Arabische Wereld een revolutie uit. Overal in de Arabische Wereld nemen burgers het heft in eigen hand en vechten zij tegen corruptie, onderdrukking en voor hun vrijheid. Wat in het begin nog veelal vreedzame demonstraties zijn mondt in veel landen al snel uit tot een gewapend conflict. De revolutie krijgt een naam: de Arabische Lente[1]. 

Als gevolg van de Arabische Lente ontstonden ook in Syrië opstanden en demonstraties. Op 15 maart 2011 werd er een anti-regeringsdemonstratie mars gelopen in Damascus dankzij een oproep via Facebook, door de beweging ‘Syrische revolutie tegen Bashar Al-Assad 2011. Al snel liep de mars uit op een gewelddadige confrontatie tussen tegen- en voorstanders van president Bashar Al-Assad. Hierbij raakten enkele mensen gewond en werden verscheidene mensen opgepakt door de veiligheidsdiensten[3].  Dit markeert het begin van de Syrische opstand. Een opstand die zich ontwikkeld heeft tot een burgeroorlog. Waarbij naar schatting 190.000 mensen zijn omgekomen en meer dan 6.5 miljoen mensen op de vlucht zijn voor het geweld in Syrië[4].

De opstand in Syrië is sterk beïnvloed door de Arabische Lente. Net als in veel Arabische landen wilde men in Syrië politieke hervormingen. Daarnaast wilde men een einde aan de noodtoestand die al sinds 1963 bestaat, een einde maken aan de politieke overheersing van de Ba’ath partij en de dictatuur van Bashar Al-Assad, president van de Arabische Republiek Syrië. Daarnaast wil men meer burgerrechten. Volgens klimaatdeskundigen speelt ook het veranderende klimaat in de Arabische wereld, inclusief Syrië, een grote rol in de opstand. ‘Dat klimaatverandering grote invloed heeft op het leven in de Arabische regio, laten cijfers van de Verenigde Naties zien. Zo'n 800.000 Syriërs lieten de afgelopen jaren hun levensstijl en grond voor wat het was. Gedwongen door de droogte trokken zij naar de steden, waar ze op de repressie van het corrupte regime stuitten.[5]’

Dankzij de social media weet het conflict in Syrië snel om zich heen te grijpen en breidt de opstand zich uit door heel het land. Wat begint als een vreedzaam conflict loopt al snel uit in bloedvergieten wanneer Bashar Al-Assad besluit terug te vechten en de protesten hevig te onderdrukken. Uit heel het land verzamelen burgers zich in verzetsgroepen en ontstaat het Vrije Syrische leger. Bestaand uit deserteurs, militairen, rebellen en demonstranten. De strijd om de macht is begonnen.

De gevolgen voor de burgers van Syrië zijn onvoorstelbaar. Uit recent onderzoek van de Verenigde Naties blijkt dat meer dan 6.5 miljoen burgers in Syrië op de vlucht zijn en miljoenen Syriërs zijn gevlucht naar buurlanden als Libanon en Turkije. Deze landen kunnen onderhand de constante stroom aan vluchtelingen niet meer aan en sluiten regelmatig de grenzen omdat grensposten doelwit zijn van aanslagen[6]. De humanitaire problemen in dit conflict stappelen zich op. Naar schatting zijn al 190.000 mensen omgekomen.

De internationale wereld is verdeeld. De belangrijkste bondgenoten van Syrië zijn Rusland en China. Beide landen hebben een vetorecht in de Verenigde Naties, waardoor verschillende resoluties om het geweld tegen te gaan in Syrië zijn geblokkeerd[7]. De belangrijkste internationale oppositie komt uit de Verenigde Staten en de Europese Unie. Onderhand zijn er verschillende humanitaire operaties opgezet om de bevolking van Syrië te helpen, maar is er niet militair ingegrepen in het conflict. In augustus 2013[8] leek het erop alsof er wel militair ingegrepen zou worden door de Verenigde Staten en bondgenoten toen bekend werd dat er mogelijk aanvallen op burgers uitgevoerd werden met chemische wapens door de regering Al-Assad. Het plan om militair in te grijpen strandde toen verschillende Europese leiders teruggefloten werden door het eigen parlement[9]. Uiteindelijk wisten de Amerikanen, met hulp van Rusland, Bashar Al-Assad onder grote internationale druk zover te krijgen dat het complete arsenaal aan chemische wapens zou worden ontmanteld[10].

Halverwege 2014 was er een grote verandering in Syrische opstand toen een nieuwe speler zich op de markt aandiende, de jihadistische militie IS. Deze militie heeft zichzelf uitgeroepen tot Islamitische Staat in Irak en Sham (IS). Waar de rebellen van het Vrije Syrische Leger ISIS eerst nog met open armen ontvingen, veranderde dit al snel toen bleek dat IS gebieden veroverden van de rebellen. Hierbij kwamen vele burgers en rebellen om. IS verplichte de rebellen samen te werken met de militie, anders zou publiekelijke onthoofding volgen.  Een nieuwe strijd ontstond tussen het Vrije Syrische Leger en IS[11]. IS wist zich al snel te verspreiden over Irak en Syrië. In de media verschenen verschillende lugubere onthoofdingsvideo’s waarin ISIS eist dat iedereen die samenwerkt met de Amerikanen hiermee stopt en zich aansluit bij IS[12]. Deze terreur werd door de internationale gemeenschap beantwoord met een zogenaamde coalitie van welwillenden[13]. Ook Nederland speelt hierin een rol[14]. Zes F16 werden naar Irak gestuurd om missies uit te voeren. Hierbij worden 380 manschappen ingezet voor een missie die zes tot twaalf maanden zal duren. Hiermee begint een volgende fase in de strijd tegen IS en in de burgeroorlog in Syrië waar de strijd tegen Al-Assad voor even op de achtergrond is verdwenen.

In 2015 begint de Verenigde Staten van Amerika met luchtaanvallen op gebieden waar IS, islamtische staat, de macht heeft weten te veroveren. De gevechten vinden vaak s'nachts plaats en kosten aan veel mensen het leven. Hierbij vallen ook burgerslachtoffers. De verovering van grondgebied voor IS in Syrië verloopt door de aanvallen van de Amerikanen gestaag. Was er in het begin nog sprakke van een vlotte opmars, onderhand is dit vertraagd. Syrië heeft enorm te leiden onder de luchtaanvallen en de verovering van IS. Er wordt op grote schaal cultureel erfgoed door IS vernietigd en de bombardementen zorgen voor een enorme schade in Syrië. De toekomst van het lands is hedendaags onzekerder dan ooit.